Florencja i jej historyczna piłka nożna

Jeśli ktoś, planując zwiedzanie Florencji, chciałby zgłębić wiedzę o kulturowym dziedzictwie tego miasta, powinien zasiąść na trybunie i wspólnie z florentczykami przeżywać emocje związane ze specyficznym meczem finałowym, który 24 czerwca – w dniu św. Jana, będącego patronem miasta - odbywa się przed Bazyliką Santa Croce. To jedyna w roku okazja, aby zostać kibicem historycznej, florenckiej piłki nożnej! Przedstawiamy drugi odcinek cyklu "Kroniki sportowe".

Florencka piłka nożna, to dawna tradycja, która wciąż jest droga sercom kibiców i piłkarzy. Jej korzenie sięgają pierwszych gier tego typu, począwszy od Sferomachii antycznych Greków, poprzez rzymskie Harpastum i epokę średniowieczną, kiedy to gra w piłkę na ulicach miała wielu zwolenników wśród mieszkańców Florencji, a skończywszy na pamiętnym meczu z 17 lutego 1530 roku. To właśnie wtedy wyczerpani głodem i oblężeniem przez francuskie wojska Karola V mieszkańcy Florencji zeszli na plac przed Bazyliką Świętego Krzyża i - dając wyraz obojętności wobec wrogów – zaczęli grać!  Do dnia dzisiejszego Historyczna Piłka Nożna  to agresywna dyscyplina, angażująca całe miasto,  a jednocześnie jedyny w swoim rodzaju spektakl i silny element tożsamości obywateli stolicy Toskanii.

Zasady gry znacząco różnią się od wersji współczesnej, stanowiącej ostatni etap ewolucji tej dyscypliny sportowej. Jej regulamin ustanowiono jeszcze w 1580 roku. Uwagę zwraca ogromna kontaktowość florenckiej piłki nożnej, przez co ma się wrażenie kibicowania nie tyle rozgrywkom piłkarskim, co raczej rugby połączonego z boksem! Kuksańce, duszenie, ciosy pięścią wymierzane przeciwnikom - to typowe chwyty pozwalające osiągnąć zwycięstwo. Walkę w dwóch półfinałach wieńczy finał, w którym współzawodniczą cztery drużyny, reprezentujące historyczne dzielnice Florencji: Biali - Santo Spirito, Błękitni – Santa Croce, Czerwoni – Santa Maria Novella, Zieloni – San Giovanni.

Treningi drużynowe odbywają się od stycznia i przewidują zapasy, boks, siłownię oraz ćwiczenia na boisku. Przejście eliminacji spośród około 50 kandydatów i stanie się członkiem drużyny, to ogromny splendor dla każdego florentczyka. Aby dostąpić zaszczytu grania w historyczną piłkę nożną, zawodnicy muszą być urodzeni we Florencji lub mieszkać tu przynajmniej od dziesięciu lat. To sport dla nieustraszonych „lokalsów”!

Każda z drużyn składa się z dwudziestu siedmiu zawodników, którym przypisane są konkretne funkcje. Tworzy ją czterech bramkarzy, trzech obrońców, pięciu pomocników, piętnastu napastników oraz kapitan, obserwujący grę z boku. Przebieg gry nadzoruje jeden z trzech sędziów. Poza jej polem wspomaga go sędzia-komisarz, a Mistrz Gry jest sędzią głównym. Mecze trwają po pięćdziesiąt minut i nie są w nich przewidziane przerwy – zawodnik znokautowany po prostu uszczupla skład drużyny. Pole gry ma wymiary 100 m x 50 m i jest pokryte piaskiem. Po każdej jego stronie zawieszona jest siatka, w którą należy wrzucić przeciwnikowi piłkę. Wygrywa drużyna z przewagą goli, zdobywając nagrodę w postaci… żywego cielęcia rasy Chianina!

Mecz florenckiej piłki nożnej, to część lokalnej tradycji i niezwykłe wydarzenie warte wpisania w program zwiedzania miasta. Dawka wrażeń, jaką dostarczy, będzie z pewnością trudna do wymazania z pamięci!