O!Lśnienia – zagłosuj w plebiscycie Onetu i Miasta Kraków

Ruszyło głosowanie w plebiscycie O!Lśnienia. Nominacje do nagród kulturalnych Onetu i Miasta Kraków dla artystów za 2019 rok poznaliśmy w programie Katarzyny Janowskiej „Rezerwacja”. Głosowanie trwa do 9 marca. Zwycięzcy zostaną ogłoszeni podczas uroczystej gali, która 13 marca odbędzie się w Centrum Kongresowym ICE Kraków i będzie transmitowana w Onecie.

O wynikach zadecydują internauci, którzy do północy 9 marca na stronie olsnienia.onet.pl mogą oddać głos w siedmiu kategoriach konkursowych: „Film”, „Literatura”, „Sztuki wizualne”, „Muzyka popularna”, „Muzyka klasyczna i jazz”, „Teatr” oraz „Serial”. Nagrody zostaną przyznane za najciekawsze artystyczne wydarzenia 2019 roku.

Do nagród są nominowani polscy artyści, których dzieła zostały wydane lub wyprodukowane w ubiegłym roku w Polsce, lub którzy odnieśli spektakularny, międzynarodowy sukces. Nominacje mogą otrzymać też twórcy zagraniczni, pracujący z polskimi artystami. Listę nominowanych, na podstawie rekomendacji krytyków, przygotowała wraz z Katarzyną Janowską redakcja Onet Kultura.

Zwycięzców poznamy 13 marca o godz. 20.00 podczas transmisji gali na onet.pl. Wręczenie nagród odbędzie się w Centrum Kongresowym ICE Kraków.

Nominowani w plebiscycie O!Lśnienia:

„Literatura”

• Mikołaj Łoziński, „Stramer” (Wydawnictwo Literackie)
  Za ciepło i humor rodzinnej żydowskiej historii z międzywojennego Tarnowa i przypomnienie świata sprzed Zagłady. Piękna i mądra opowieść, która wzrusza i zwraca pamięć.
• Łukasz Orbitowski, „Kult” (Świat Książki)
  Za czułą, pozbawioną dydaktyzmu, gawędę o polskiej religijności, ze wszystkimi jej fantasmagoriami i nielogicznościami. Świetny portret ludzi tkniętych „palącą potrzebą cudowności".
• Barbara Sadurska, „Mapa” (Nisza)
  Za debiut imponujący dojrzałością języka, umiejętnością montażu wątków i postaci z różnych epok. Autorka misternie wplata w tę układankę motyw zła i zadaje fundamentalne pytania.

„Film”

• Jacek Borcuch, „Słodki koniec dnia” (Next Film)
  Za filmowy esej o europejskich wartościach, danie szansy Krystynie Jandzie na niebanalną kreację po latach nieobecności na wielkim ekranie. Oraz piękny, dzięki obrazom i muzyce, portret starej Europy.
• Jan Komasa i Bartosz Bielenia, „Boże ciało” (Kino Świat)
  Za przykład doskonałej artystycznej współpracy, dzięki której kolejne pokolenie polskich twórców mają szansę na najważniejsze światowe laury.
• Bartosz Kruhlik, „Supernova” (Forum Film)
  Za wybuchowy debiut, trzymający w napięciu od pierwszej do ostatniej sceny, precyzyjny scenariusz i wprowadzenie na duży ekran nowych aktorskich talentów.

„Seriale”

• Tomasz Bagiński wraz ze współtwórcami serialu „Wiedźmin” (Netflix)
  Za determinację i twórczą pasję, które sprawiły, że serialowa adaptacja kultowej sagi o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego podbiła serca milionów widzów na świecie.
• Agnieszka Grochowska i Małgorzata Kożuchowska, „Motyw” (TVN)
  Za sensualne, nieoczywiste role i aktorski magnetyzm. Za kreacje w serialu, który wyłamuje się schematom.
• Leszek Lichota i Aleksandra Popławska, „Wataha”, sezon 3. (HBO)
  Za zbudowanie wciągającej relacji między bohaterami opowieści, przy jednoczesnym zachowaniu ekranowej autonomii i wyrazistości postaci.

„Muzyka popularna”

• Król, „Nieumiarkowania” (ART2 Music / Agora)
  Za przebojowy i stylowy album oraz artystyczną konsekwencję. Językowe zabawy oraz refleksyjność tekstów podniosły poprzeczkę na polskim rynku muzycznym.
• Dawid Podsiadło i Taco Hemingway, koncert na PGE Narodowym (East Eventz)
  Za koncert, który był spektaklem muzycznym i zarazem manifestacją odpowiedzialności za nasze dziś i jutro. Za duet, który zelektryzował fanów w całej Polsce.
• Natalia Przybysz, „Jak malować ogień” (Kayax)
  Za nieustającą świeżość, poruszające, osobiste teksty, autorskie brzmienie i ekologicznie wyprodukowaną winylową płytę, czyli zgodność wyznawanych zasad z działaniem.

„Muzyka klasyczna i jazz”

• Leszek Możdżer, „Ikar. Legenda Mietka Kosza” (Agora)
  Za muzyczną archeologię, dzięki której udało się odtworzyć muzykę Mieczysława Kosza, wirtuozerską interpretację i muzyczne wariacje, które stały się jednym z bohaterów filmu Macieja Pieprzycy.
• Małgorzata Walewska, Unknown, I Live With You" (DUX Recorings). 
  Za otwartość na operowe eksperymenty, udział w unikalnym projekcie operowym i płytowym kompozytorki Katarzyny Głowickiej, która stworzyła operę do tekstów afgańskich poetek, opowiadających o wykluczeniu, izolacji, przemocy.
• Agata Zubel, Andrzej Bauer, Cezary Duchnowski, „E-Śpiewnik” (Anaklasis, PWM)
  Za śmiałą interpretację pieśni Moniuszki, nadanie dawnym tekstom i muzyce nowego brzmienia i życia.

„Teatr”

• Grzegorz Jarzyna, „Inni ludzie” (TR Warszawa)
  Za zaskakującą, teledyskową adaptację prozy Doroty Masłowskiej. Spektakl świetnie wykorzystuje środki filmowe, teatralne i muzyczne, a doskonale użyte multimedia są jednym z filarów spektaklu.
• Maja Kleczewska, „Hamlet” (Teatr Polski w Poznaniu)
  Za spektakl-wydarzenie, wielkie polsko-ukraińskie widowisko, w którym Stara Rzeźnia w Poznaniu zamienia się w zamek Elsynor. To klasyczne i innowacyjne przedstawienie zarazem, łączy tekst Szekspira z nerwem współczesności.
• Krystian Lupa, „Capri – wyspa uciekinierów” (Teatr Powszechny w Warszawie)
  Za inscenizację dzieła, tragicznego i ironicznego zarazem, będącego rozprawą z demonami XX wieku, przestrogą przed ich powrotem oraz próbą stworzenia ocalającej wizji sztuki i człowieczeństwa.

„Sztuki wizualne”

• Andrzej Betlej i zespół Muzeum Narodowego w Krakowie
  Za doprowadzenie do otwarcia Muzeum Książąt Czartoryskich oraz wystawy: „Wajda” i „Idzie Młodość! I Grupa Krakowska”, które zyskały uznanie krytyków i widzów.
• Alicja Knast i Szymon Kobylarz, „Zajawka. Śląski hip-hop 1993-2003” (Muzeum Śląskie w Katowicach)
  Alicja Knast za inspiracje dla wystaw w MŚ w ostatnich pięciu latach, w tym wystawy „Zajawka”. Szymon Kobylarz, jako kurator wystawy, przypomniał, jakim fenomenem w polskiej kulturze jest hip-hop, zaangażował też mieszkańców Śląska (jednej z kolebek hip-hopu) we współtworzenie wystawy.
• Daniel Rycharski, „Strachy” (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie)
  Za niezwykle śmiałe podejście i redefinicję chrześcijaństwa, nowy głos w dyskusji o wartościach w sztuce oraz próbę artystycznego wprowadzenia społeczności LGBT+ do polskiego Kościoła katolickiego.