20. rocznica śmierci Tadeusza Piekarza

Dziś, 1 marca, mija 20. rocznica śmierci Tadeusza Piekarza, ekonomisty, współzałożyciela Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Krakowie, byłego wojewody i prezydenta Krakowa, laureata brązowego medalu „Cracoviae Merenti”. Z tej okazji na jego grobie w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim zapłonie znicz od władz miasta Krakowa.

Tadeusz Piekarz urodził się 27 października 1941 r. w Krakowie. W 1967 r. ukończył Akademię Ekonomiczną oraz Studium Doskonalenia Kadr Kierowniczych. W latach 1969–1990 pracował w krakowskiej Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego Państwowych Zakładów Lotniczych, awansując od praktykanta przez ekonomistę i głównego specjalistę do dyrektora naczelnego. W sierpniu 1980 r. stanął na czele Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, był delegatem na 1. Zjazd „Solidarności”. W stanie wojennym współtworzył Robotniczy Komitet Strajkowy w Hucie im. Lenina i podziemną Regionalną Komisję Wykonawczą NSZZ „Solidarność” Małopolska; w 1982 r. był internowany. W 1989 r. współtworzył Krakowski Komitet Obywatelski, w 1990 r. został powołany na pierwszego po przełomie ustrojowym wojewodę krakowskiego; urząd ten pełnił do 1995 r. Zgodnie z ustawą z 17 maja 1990 roku, jako wojewoda jednocześnie objął stanowisko p.o. prezydenta Krakowa (do czasu wybrania prezydenta przez nowo utworzoną Radę Miasta Krakowa wyłonioną w wyborach samorządowych 27 maja tego roku). Obowiązki prezydenckie sprawował przez trzy tygodnie.

Zorganizował od podstaw Urząd Wojewódzki, uruchomił proces prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych pozostających w gestii wojewody. Przyczynił się do odnowienia Teatru im. Juliusza Słowackiego, odbudowy po pożarze Filharmonii Krakowskiej i dokończenia budowy Szpitala im. Rydygiera w Nowej Hucie. Należał do Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, był bratem honorowym Bractwa Kurkowego, kawalerem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie.

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, wyróżniony tytułem „Krakowianina Roku” i medalem św. Brata Alberta.

Zmarł 1 marca 2005 r. w Krakowie, został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim.